“ik-praat”

Vanuit de jij-vorm praten is wat ik vaak in teamsessies hoor. Op mij komt dat over als buiten jezelf praten. Aan de andere kant ben ik er zelf ook minder van merk ik. Bij mij voelt praten vanuit de jij- vorm als een beleefdheidsvorm van praten. Vanuit opvoeding heb ik het ik-praten ook minder meegekregen. Thuis ging dan al snel het spreekwoord over tafel “ikke ikke en de rest…….”

Mijn ervaring met praten vanuit de ik-vorm is dat gevoelens direct dichtbij komen. Dit is fijn als het gaat om positieve gevoelens. De uitdaging is groter bij minder positieve gevoelens als pijn, verdriet en boosheid. Ik merk dat ik die uitdaging niet altijd aanga. Volgens mij ligt dit ook in de aard van de mens namelijk pijn vermijden.
In teamsessies moedig ik teamleden aan om juist vanuit de ik-vorm te praten. Ondanks de uitdaging heeft dit een aantal voordelen:

• Ik merk dat het minder weerstand oproept bij een ander als de boodschap direct vanuit mijzelf komt.
• Het vraagt meer lef maar een ik-boodschap geeft direct meer bloot van mijzelf, dus een ander teamlid weet sneller      wat hij aan mij heeft.
• Ik kan er niks aan af doen als ik bij mijzelf blijf.

Werken in teams gaat voor een belangrijk deel over eigenaarschap nemen. Praten in de ik-vorm is enorm helpend. Het nodigt uit tot individuele acties en commitment. Als deze acties en al deze commitments worden opgeteld ontstaat er een enorm potentieel aan kwaliteiten en talenten.

Als ik leidinggevende was zou ik hier vol op inzetten.

Geïnteresseerd? Neem dan contact op.